Dit artikel verscheen in de Plantage Hortus van juni 1998. Op 10 juni 2001 is als aanvulling een pagina over de verzorging toegevoegd (geschreven door Flos Schipper), omdat ik hier veel mailtjes over kreeg. door Fred Triep De blauwe regen is een klimplant, die geliefd is bij tuinliefhebbers omdat hij mooie bloemen vormt in het voorjaar. De blauwe regen is een stevige klimmer uit het geslacht Wisteria. Dit geslacht heeft zijn naam gekregen, door vernoeming naar de hoogleraar plantenanatomie aan de Universiteit van Pennsylvania, Caspar Wistar. Het is een van de 700 geslachten van de familie van Vlinderbloemigen (Fabiaceae). Vlinderbloemigen kenmerken zich door de typisch bouw van de bloem, bestaande uit vijf bloemkroonblaadjes, waarvan de twee onderste bloemkroonblaadjes tezamen de 'kiel' vormen. In de kiel liggen de meeldraden en de stamper verborgen. Aan weerszijden van de kiel staan zijwaartse gerichte bloemkroonblaadjes, die de vleugels genoemd worden. Het vijfde op rechtopstaande blaadje heet de 'vlag'. Bovendien zijn de planten goed te herkennen aan hun peulen. Tot deze familie behoren veel voedinsggewassen, zoals erwt, capucijner, linze, bonen (snijboon, witte em bruine boon), tuinboon, sojaboon en de pinda. Tot het geslacht Wisteria behoren tien soorten, waarvan er twee inheems zijn in de Verenigde Staten en de andere afkomstig zijn uit Oost-Azie. Twee soorten zijn populair in tuinen in Europa en de Verenigde Staten, namelijk de blauweregen of Chinese Wisteria (W. sinensis) en de Japanse Wisteria (W. floribunda). De blauweregen bloeit in de maanden mei, juni en juli met prachtige blauwe tot lila bloemen. Er zijn tegenwoordig ook witbloeiende vormen (de varieteit 'Alba') van deze soort. De struik heeft geveerde bladeren, die uit dertien kleinere blaadjes zijn opgebouwd. Het is een ideale plant om lelijke gevels mee te bedekken of om hem langs een pergola te laten groeien.
Deze klimplant wordt vooral in Zuidelijke streken van Europa aangetroffen, hoewel hij goed in de Nederlandse tuin kan groeien. Hij is goed winterhard, hoewel de plant in strenge winters enige schade kan oplopen. Ook de Japanse wisteria kan men in Nederlandse tuinen aantreffen. Hiervan zijn zelfs anderskleurige variėteiten bekend, van wit, via blauw en lila, naar rood- bloeiend planten. De Japanse Wisteria onderscheidt zich van de blauweregen (20- 25 cm lange trossen) onder andere door kleinere bloemen in grotere trossen (40- 60 cm). Hij bloeit ook enige tijd later dan de blauweregen. Om te bloeien moeten de Chinese Wisteria en de Japanse Wisteria een zekere "rijpheid" hebben. Uit zaad opgekweekte planten zullen pas bloeien na 10 tot 15 jaar. Om sneller bloeirijpe planten te verkrijgen, neemt men stekken van bloeiende planten. Ook dan kan het 3 tot 4 jaar duren, voordat de stekken gaan bloeien. Om te bloeien moet de blauweregen veel zon krijgen (meer dan zes uur direct zonlicht). Bovendien is een goed doorlatende grond vereist die niet te snel uitdroogt en niet te kalkrijk is.
Grote delen van de blauweregen zijn giftig, namelijk de takken, de peulen en de zaden. Overigens zijn veel andere zaden (bonen) uit peulvruchten ook giftig en pas eetbaar als ze goed gekookt zijn. In de Hortus staan twee blauweregenstruiken. Er is een groot exemplaar tegen de muur van het oude Hugo de Vriesgebouw aan en nog een kleiner exemplaar elders in de tuin. LiteratuurV.H. Heywood J.C. Martin Verzorging Op de pagina "Verzorging
van de Blauwe Regen" van Flos Schipper vindt u meer informatie
over de verzorging. Heeft u meer vragen over de verzorging van deze plant? Die kunt u
stellen op mijn forum
over de verzorging van planten. Misschien weet iemand het antwoord of staat
er reeds een antwoord voor u.
Deze pagina is het laatst aangevuld op zaterdag 2 september 2006.
Voor aanvullingen of reacties, stuur mij een email: email: Fred Triep
|